Kloppen

Het geld is er, het schip is er, wat kan er nog verkeerd gaan?

Ja, ja, dat dacht je. Een schip moet verzekerd worden en daarvoor moet het gekeurd worden. Een schip wordt niet echt afgekeurd, maar het is wel heel goed mogelijk dat er bepaalde reparaties moeten worden uitgevoerd voordat het schip wordt goedgekeurd. In het ergste geval kunnen die reparaties zó duur worden dat de hele aankoop niet meer de moeite waard is. En er is nog meer, maar daarover straks.

Voor zo'n keuring moet je het schip droog zetten, op een werf uit het water halen. Maar werven hebben het druk en je wilt er een vinden die je snel kan helpen, hoe langer het duurt hoe langer je moet afwachten hoe de keuring gaat uitvallen en hoe langer het duurt voor je misschien zelf op het schip kunt gaan varen.

Maar die keuring moet worden uitgevoerd door iemand van een expertisebureau, we noemen dat een Expert. En die hebben het natuurlijk ook razend druk. Het is nog een hele toer om a) een werf te vinden die binnen redelijke termijn plek heeft en b) een expert te vinden die op dat zelfde moment ook tijd heeft.
Maar we hebben (weer) geluk.

Omdat het schip in Frankrijk ligt kiezen we bij voorkeur voor een lokale werf. Dat is prettig dichtbij voor de eigenaar (vergeet niet dat het schip nog steeds van hem is) en omdat de eigenaar uit die buurt komt kent hij nogal wat mensen en dat wil ook nog wel eens helpen. 
Probleem is wel dat de beoogde werf maar één groot dok heeft, zodat alle schepen tegelijkertijd in- en uit het water moeten. In de praktijk wil dat zeggen dat je iedere 14 dagen op en van de werf kunt. Wanneer je droog ligt lig je daar dus voor 14 dagen en wanneer je nu niet kunt ben je op zijn vroegst pas over twee weken aan de beurt. Dat maakt het plannen nog wat gecompliceerder.
Ik bel nog met wat andere werven in die buurt, maar die hebben op zijn vroegst een plekje voor half oktober en dan moeten we wel nú beslissen. Dat wordt niks.

De werf in Courchelettes kan het schip misschien over twee weken droog zetten. Dat moet dan maar. Dan belt 's avonds de makelaar: Het kan zelfs a.s. vrijdag, lukt dat voor ons? Ja, als de expert dan in die periode ook kan. Geen probleem, het is een kennis van de makelaar (Johan) en dat komt wel goed.
Top! Deze week nog het water uit en direct maandag keuren.

---

En dus huren we voor het weekend een auto, gaan gezellig bij de Enkeling op bezoek en rijden op maandag maar weer eens in alle vroegte naar Noord Frankrijk. In Courchelettes vinden we de werf en zien direct het schip droog liggen.
Altijd een vreemd gezicht, zo'n schip is dan echt uit zijn element, alles zweeft maar een beetje boven de blokken, ik houd er niet van. Maar het hoort erbij.
We zijn wat aan de vroege kant dus we hebben tijd om met de eigenaar (Yvan) een koffie te drinken en wat te babbelen. Zo'n gesprek gaat natuurlijk over het schip en de scheepvaart, hij vertelt veel over het schip en het verleden, het schip is immers nog van zijn vader geweest.
Het is vreemd om hier nu te zitten: De vorige keer liepen we hier rond om te zien of dit iets voor ons zou kunnen zijn, maar nu is het heel waarschijnlijk inderdaad ons nieuwe schip, ons huis, onze werkplek.

---

Wanneer de expert komt begint het. Ik pak een slijptol en loop achter hem aan. Hij klopt met een hamer hard op de huid van het schip (het staal) en luistert. Vanwege dat kloppen op de huid werd zo'n vlakrapport vroeger ook wel 'klopbrief' genoemd. Wanneer hij iets specifieks hoort (geen idee wat precies) zet hij met een krijtje een kruis en beneden dat kruis zal ik de teer van de huid af slijpen, zodat hij met een ultrasoon apparaat de plaatdikte kan meten. Die dikte mag niet beneden een bepaald minimum komen, anders moet dat hele deel vervangen worden en dat kost afhankelijk van de plek veel tot héél veel geld. Dit is dus voor iedereen erg spannend.

Zodra de plek gemeten is schrijft de expert de plaatdikte er met zijn krijtje bij. We krijgen de rapportcijfers dus direct te zien.

Hij zet een hoop kruizen en ik heb er veel werk aan om alles kaal te maken, er zitten vooral plekken onder het vlak (de onderkant) en daar is weinig ruimte.
Maar de expert blijkt al metend steeds tevredener te zijn. Alles is dik in orde, mooi schip, geen probleem .. tot nu toe.

Na een hele tijd hebben we alles gehad. De kimmen (waar het staande deel in de liggende onderkant overgaat) zijn zelfs heel erg dik, heel netjes, want daar wil een spits nog wel eens extra slijten. Er moet wel een plaatje verdubbeld bij het roerwerk en hij wil graag een aantal klinknagels opgelast hebben, voor de zekerheid, maar dat is alles.

Wanneer we die kleine reparaties uitvoeren is het schip dus geaccepteerd voor de verzekering!

---

Maar er is meer dan enkel de verzekering. Je kunt een schip van verschillende certificaten voorzien en dat bepaalt voor een groot deel waar je mag varen, of je b.v. de Rijn op mag, of je over Zeeland mag varen of enkel in de wat kleinere kanalen en zo. Maar hoe groter je vaargebied hoe zwaarder de eisen waaraan het schip voor die certificering moet voldoen. Wij willen natuurlijk een zo groot mogelijk vaargebied en hebben daarom bij de koop afgesproken dat het schip mét het heel zware Rijnvaart certificaat wordt geleverd.

Nu wordt het wat ingewikkeld:
In principe zijn al die certificaten in heel Europa hetzelfde: een certificaat dat in Frankrijk is uitgegeven geld ook in Nederland of Duitsland. Maar: Een certificaat uit Frankrijk is 5 jaar geldig, een Nederlandse 7 jaar. En een Franse expert kijkt soms toch naar andere dingen dan een Nederlandse. Kortom, de ene of de andere keuring kan veel verschil maken.
Het schip zal worden geleverd met een Frans Rijnvaart certificaat, geldig voor 5 jaar. Een deel van die keuring is vorig jaar gebeurd, dus die is nu nog 4 jaar geldig.

---

Uiteindelijk zitten we in de woning en begint het overleg. Wat is de norm voor dit, hoe zit het met dat, er wordt gebeld, weer gebeld, dit is de finale, de volgende stap is het definitieve koopcontract.

Het schip is namelijk zó goed dat we ineens een extra keuze hebben:
We kunnen alles laten zoals het is afgesproken: Yvan zorgt voor het Franse Rijnvaart certificaat dat voor de komende 4 jaar geldig is. Wanneer we dan over 4 jaar zelf opnieuw moeten keuren weten we echter wel vrijwel zeker dat de zaken die nu door de expert zijn aangewezen zullen moeten worden uitgevoerd. Dat wisten we al, dat hoort nu eenmaal bij dit soort certificaten, we wisten alleen niet dat het zó weinig was.

De andere keuze is om die aanpassingen binnen een paar maanden al uit te voeren. We hebben dan een Nederlands Rijnvaart certificaat dat vanaf nu 7 jaar geldig is + we hebben geen aanpassingen die over 4 jaar waarschijnlijk tóch moeten worden gedaan. Dat is voor ons wel erg aantrekkelijk dus we gaan voor het Nederlandse certificaat. We zijn voor onze certificering voor 7 jaar uit de zorgen.

En dus tekenen we 5 exemplaren van het definitieve koopcontract.
De Leughenaer is nu écht van ons.
Pardon, de Veronica natuurlijk.