En wachten

Aan boord, maar nog steeds niet varen. Yvan heeft de papieren naar de rechtbank in Lille gebracht en nu moet het schip uit Frankrijk worden uitgeschreven en dat kan nog wel even duren.

Er is gelukkig meer dan genoeg te doen, we maken de boel nog eens extra schoon en ruimen alles op en in. Na een paar dagen zijn zowaar de meeste verhuisdozen leeg. Heel langzaam aan wordt het beetje bij beetje ons schip.

 

Het is vreemd, toen we 30 jaar geleden de eerste Veronica kochten moesten we ook lang wachten voordat we ermee konden gaan varen, toen omdat de vorige eigenaar nog niet in zijn huis aan de wal terecht kon. Maar toen voeren we dan ook zodra we aan boord kwamen, we hadden nauwelijks de tijd genomen om het schip een beetje te leren kennen.

Dat is nu anders. We kunnen op ons gemak alle hoekjes en gaatjes doorsnuffelen en alles alvast een beetje naar onze hand zetten.

Want je ziet hier aan het Canal du Nord wel iedereen voorbij varen, heel gezellig en de reacties van de collega's zijn allerhartelijkst, maar we willen natuurlijk ook varen en niet 'gevangen' zitten in Arleux.

Maar we moeten onszelf eraan herinneren dat we eigenlijk nog steeds in Nederland zouden zitten wanneer we niet nu al naar boord hadden kunnen verhuizen, vóór het schip is overgedragen. Het is bijvoorbeeld nog steeds door Yvan verzekerd. We zitten hier dus eigenlijk in geleende tijd aan boord en dan moet je niet klagen.