Varen

En dan is het schip ineens toch uitgeschreven uit Frankrijk. We tekenen voor acceptatie en nu is 'ie dan toch echt van ons. We zouden in Gent kunnen gaan laden, maar mijn vader ligt op sterven dus we kunnen nu niet aannemen. Daarom eerst maar richting Nederland, Terneuzen in dit geval.

Het schip reageert wat anders dan ik de laatste jaren gewend ben. Hij reageert enorm op de roeren en dat is even wennen. Yvan heeft daar ook al voor gewaarschuwd. Daarbij is 'ie ook nog heel gevoelig voor wind en bij het wegvaren uit Arleux waait het natuurlijk een beetje, zodat ik in eerste instantie niet van de wal af kom, hij draait niet genoeg bij. Wanneer ik enkel het voorschip afdwing gaat het uiteindelijk. Natuurlijk kijken op dat moment Yvan en de buren mee ...

Nu uitvinden hoe het schip op de piloot reageert. Ik heb het idee dat Yvan niet zoveel aan de afstelling deed, alle knoppen staan netjes in het midden. Het schip gaat in het begin alle kanten op, maar na wat aanpassingen stuurt 'ie goed. We zijn onderweg.

Dit wordt één grote oefenreis, we moeten het schip beter leren kennen én uitvinden hoe we de dingen het beste kunnen doen. Het is immers 25 jaar geleden dat we enkel met zijn tweëen voeren dus die samenwerking moeten we weer helemaal opbouwen. Ik moet erg wennen aan de handbesturing, voor je het weet geef je met dit schip teveel roer en hij reageert uitstekend, dus dan ga je alle kanten op. Het is een prettige eigenschap, maar ik ben het niet gewend, ik heb het nog op geen enkel schip zó sterk meegemaakt. Veronica moet vooral wennen aan de afstand tot de bolders bij het aanleggen, we zijn immers leeg en afvarig, dus dat is vaak nogal mikken om de touwtjes er op het juiste moment overheen te leggen. En de wind is er nog steeds, we hebben geen boegschroef dus het schip laat zich niet altijd helemaal dwingen. Maar we doen rustig aan en het gaat heel redelijk.

 

We hebben besloten via de Schelde te varen. Dat is langer, er varen meer grote schepen en er is een sluis extra, maar hierlangs hebben we vroeger ook altijd gevaren, ik ben er later ook nog regelmatig geweest met een 67 meter schip richting Duinkerken, dus dit is in ieder geval nog een beetje bekend terrein. Het alternatief, via de Leie, is korter, maar toen wij daar vroeger voeren was het nog echt alleen voor kleinere schepen, het is nu allemaal verbreed en aangepast dus we vermoeden dat het erg is veranderd.

We varen nu dus ook voor het eerst met dit schip serieus op de radar, het is immers al wat sneller donker en later licht. We hebben alle tijd dus we willen deze reis bij voorkeur met licht varen, maar dat lukt natuurlijk niet helemaal. Ook naar de radarafstelling moet ik nog eens een keer kijken, ik krijg het beeld niet zoals ik het graag zou willen, maar het is goed te doen.

 

Het is heerlijk om nu dan eindelijk op ons eigen schip rond te varen. Ook nog wel een beetje spannend trouwens. We komen langs plekken waar we veel herinneringen bij hebben en zijn lekker met zijn tweetjes onderweg.

 

We moeten aan alles wennen, ieder schip is anders, hier staan de achterbolders niet naast de stuurhut, zoals op de meeste spitsen, maar meer naar achteren, en daarom moeten we soms even uitvinden hoe we het beste tussen bolders passen en zo, maar uiteindelijk komen we er wel uit. Ook de wind blijft lastig. Boegschroef?

 

In Oudenaarde stoppen we wat eerder, we willen er heel even van genieten, wat brood halen en een patatje scoren. We hebben nog foto's uit de tijd dat ik hier eens met onze destijds 3 jarige zoon Sean en een opstapper-matroos aangeland was toen ik de 'Steven Roos' voor een reisje wegbracht naar Frankrijk, leuk om er weer eens te liggen.

Onze marifoons zijn nog niet aangepast en zenden dus de roepletters van de 'Leughenaer' uit en dat geeft op sommige sluizen wat verwarring. We beloven het zo snel mogelijk aan te passen, het is gelukkig niet zo'n groot probleem, maar bij het melden in Gent komen ze er niet uit en besluit ik om ons via de marifoon speciaal voor hen nog maar even 'Leughenaer' te noemen. What's in a name, nietwaar?

Uiteindelijk landen we tevreden en voldaan in Terneuzen. Een buitengewoon leuke eerste reis met het eigen schip.